Przy okazji zbliżającego się okresu świątecznego, kiedy to zainteresowanie nabyciem psa rośnie i rośnie, postanowiłam wydać na świat taką oto przyjemną notkę. Jak wybrać psa dla dziecka, aby był to wybór odpowiedni? Czym się kierować? Jaka rasa będzie odpowiednia – a może lepiej wziąć kundelka? Nie od dziś wiadomo, że Polacy uważają psa za doskonały prezent pod choinkę dla dziecka – zwłaszcza dziecka, które o tego psa prosi cały rok. Nie ma nic bardziej rozkosznego i obfitującego w magię świąt jak mały puszek-kłębuszek, który przewiązany czerwoną kokardką niezdarnie wybiega spod choinki, aby zimnym nosem i merdającym ogonem przywitać się ze swoim małym panem. Jaka rasa psa dla dziecka?Rasa psa wydaje się być najważniejsza, gdy pies ma być podarowany dziecku na prezent. Czego wymaga się od psa dla dziecka? Przede wszystkim cierpliwości, delikatności, wyrozumiałości, wychowania, a także funkcji on/off. Gdy byłam mała, na bazarze niedaleko mojej babci sprzedawali takie pieski na baterie – polecam, świetnie spełniają wszystkie oczekiwania. Jedną z najchętniej wybieranych dużych ras są labradory. Dlaczego? Podobno to świetne „psie niańki”, które praktycznie „same się wychowują” i zawsze „wiedzą, jak się zachować”. Muszę chyba zedrzeć okrutnie ten światopogląd, bowiem labradory to psy z natury myśliwskie, doskonale aportujące (i kochające zabawki, również czyjeś), a do tego psy mało świadome swojego dużego skądinąd ciała. Uderzenie psiego ogona może spokojnie zwalić małe dziecko z nóg. Drugim wyborem są yorki – dlaczego? Bo są małe, urocze, nie zrobią dziecku krzywdy i można się pochwalić znajomym, a poza tym nie wymagają zbyt wiele. Yorki jednak to teriery, z ogromną pasją do łapania wszystkiego, co małe, dość niecierpliwe, zwłaszcza do dzieci, i wcale niełatwe w ułożeniu. Dodatkowo – bardzo delikatne. O ile labradorowi przytulenie dziecka niewiele zrobi, prócz może poczynienia dyskomfortu, o tyle przytulenie yorka może po prostu go połamać, zwłaszcza jak dziecko swoim dziecięcym zwyczajem się na piesku położy. Może więc kundelek? Tutaj spotkałam się z opinią, że dla dziecka lepiej adoptować kundelka, bo w sumie przed znajomymi się nie pochwalimy, ale mniej będzie „szkoda” go oddać. Pomijam, że z takim nastawieniem nie powinno się dostać nawet wszy łonowej. Niemniej, kundelki uważane są za „dzielne” (cokolwiek to znaczy), obdarzone nieziemskim wprost zdrowiem, mądre i wierne. Połowa to kłamstwa, a połowa dotyczy wszystkich psów. Dodatkowo, szczeniak kundelka może wyrosnąć na psa, który niekoniecznie odpowiada naszym oczekiwaniom. Zazwyczaj na prezenty wybierane są szczeniaczki, bo przecież pies powinien wychowywać się z dzieckiem i razem z nim rosnąć. Zapomina się chyba tutaj o kilku kwestiach. Dziecko w wieku poniżej 2 lat z fascynacją przebywa głównie na podłodze, biorąc do buzi wszystko, co znajdzie. Może to być również psia kupa, albo choćby i dziecięca rączka, która podczas raczkowania wylądowała w kałuży sików. Dziecko do 4 roku życia niekoniecznie jest super wychowane, a już na pewno nie wie, jak obchodzić się z psem. Tutaj zaznaczyć należy, ze dorosły pies według ostatnich badań naukowców przypomina rozwojem właśnie 4-letnie dziecko. Oznacza to, że w domu są dwa maluchy, i oba mają czasami idiotyczne pomysły. Dziecka nie zostawi się z psem samego, nawet jeśli pod opieką dorosłych bawią się super i nigdy nie dochodziło do żadnych starć. Jest to po prostu zbyt ryzykowne dla obu z psem po świętach?Wiedzą tajemną zdaje się być fakt, że puszek-kłębuszek rośnie. A zanim urośnie, to sika w domu, boleśnie szczypie dziecko ostrymi jak igiełki zębami, niszczy ukochane meble za kilka tysięcy, bezlitośnie wdeptuje kupę w piękny dywan z długim włosem i wymaga, aby wychodzić z nim co 2 godziny, nawet w nocy. I nadchodzi potem czas ferii zimowych, kiedy po raz pierwszy nie ma co zrobić z psem. Często jednak idzie sobie jakoś z tą niewiedzą poradzić – na szczęście szczeniak przestał już sikać ciągle (teraz sika prawie ciągle), a nadal wygląda uroczo. Wciśnie się go gdzieś do rodziny, która będzie zauroczona jego słodkimi oczkami, a potem szybko wyjdzie, zanim załatwi się po raz pierwszy. Następnie przychodzi kolejny ciężki czas, czyli Wielkanoc. Tutaj jest już gorzej, bo pies ma około pół roku, może pokazywać rogi, jeśli zaczyna dorastać, a nadal trudno go opanować. Nie zostawimy go nikomu, więc robimy święta u siebie. Ciotka Zośka narzeka, że pies podarł jej rajstopy, kiedy entuzjastycznie na nią skakał, a wujek Kazio ciągle poucza nas, że pies to powinien być na dworze, bo kto to widział trzymać psa w domu? A potem przychodzą wakacje… I tutaj kończy się większość psiego szczęścia. W wakacje schroniska zapełniają psie podrostki, które mają już prawie rok, a często nie znają za bardzo świata, nie są wychowane. A przecież niewychowanego psa nikt nie zabierze na wakacje, no nie? I jeszcze te ograniczenia – trzeba by się wysilić i szukać miejsca, gdzie z psem można, a potem jeszcze po nim sprzątać! Co gorsza, nagle okazuje się, że ukochany puszek wcale nie kocha dzieci, a przecież powinien, bo psu nie wolno na dziecko warknąć, dotknąć rzeczy dziecka, za to dziecku wolno wszystko – bo pies jest prezentem dla niego. Trudno, oddamy go do schroniska, przecież schronisko to hotel dla psów i ktoś na pewno takiego pieska weźmie. A my damy dziecku nowego, wszak święta już za pół roku! Wychowanie i nauka odpowiedzialnościMając dziecko, jesteśmy odpowiedzialni za drugą istotę – jej zdrowie, wychowanie, wykarmienie, zapewnienie odpowiednich warunków bytowych. Nie inaczej jest z psem, niezależnie od tego, jak kogo boli porównanie dziecka i psa. Jeśli bierzemy psa, bo uważamy, że wychowanie dziecka z psem będzie korzystniejsze zwłaszcza dla dziecka, to zapewne mamy rację – do pewnego stopnia. Obecność psa faktycznie może nauczyć dziecko dzielenia się, tego, że nie zawsze wszystko można, że zwierzę to obowiązek, w imię którego czasem trzeba zrezygnować z przyjemności, czy to nabytych, czy to zaplanowanych. Sam pies jednak tego dziecka nie nauczy. Dlaczego? Dlatego, że za wychowanie zarówno dziecka, jak i psa odpowiedzialni są dorośli – w tym przypadku rodzice i jednocześnie właściciele. To oni muszą nauczyć dziecko prawidłowych relacji z psem i odwrotnie. To oni są odpowiedzialni za wychodzenie na spacery z psem, nauczenie go posłuszeństwa, podstawowych komend. Pies sam z siebie nie będzie wiedział, jak zachowywać się w stosunku do dziecka, co można mu zrobić, a czego nie można, dlaczego zabawki rozrzucone na podłodze nie mogą być zabawkami psimi, a jedzenie położone przez dziecko na dywanie – nie może być zjedzone przez psa. Dziecko też nie będzie wiedziało samo z siebie, że psu nie należy przerywać snu ani jedzenia, że nie można zabierać mu gwałtowanie zabawek, ciągnąć go za uszy, ogon, biec do niego z krzykiem i machaniem rąk. Żadne z tych dwóch uroczych stworzeń nie nauczy drugiego odpowiedniego zachowania, bo to stworzenia z dwóch różnych gatunków, które dodatkowo potrzebują opieki kogoś, kto zna normy i zasady obowiązujące w społeczeństwie czy domu, trzyma się ich i jest w stanie je wpoić drugiemu stworzeniu. Biorąc więc psa do dziecka w obojętnie jakim wieku, musimy być świadomi, że odtąd czeka nas podwójny wysiłek związany z wychowaniem, podwójna potrzeba poświęcania czasu i pieniędzy oraz dwa razy tyle trosk. I nawet pies kupiony dla dziecka może okazać się agresywny – a wówczas będzie to wyłącznie wina dorosłych. Wiele osób decyduje się na psa dla dziecka, aby nauczyć swoją pociechę odpowiedzialności. Na czym ta odpowiedzialność miałaby polegać? Jestem w stanie zrozumieć uczenie odpowiedzialności nastolatka, który zawsze chciał mieć psa, ale jest również w stanie odłożyć ze swojego kieszonkowego na zakup zabawek czy będzie mógł – bez ryzyka, że coś się stanie – wyjść z psem na spacer. Natomiast 10-letnie czy młodsze dzieci wychodzące na spacer z psem to zazwyczaj, niestety, wielka pomyłka. Zupełnie nie uczy to odpowiedzialności – dziecko zmuszone do wyjścia z psem będzie to odbierać jako przykry obowiązek, podobnie jak chodzenie do szkoły. To, że dziecko chodzi do szkoły, nie znaczy, że jest odpowiedzialne – po prostu wie, że musi. O tym, dlaczego wypuszczanie dzieci na spacer z psem jest pomyłką, pisałam w poprzedniej notce. Cała odpowiedzialność za psa, zarówno według zasad etyki, moralności, jak i prawa, spada na osobę dorosłą, czyli rodzica. Dziecko może uczyć się tej odpowiedzialności raczej na zasadzie obserwowania prawidłowego postępowania rodzica, rozmawiania z nim na ten temat czy współuczestnictwa w zajęciach przy psie. Zrzucanie tej odpowiedzialności na dziecko nie jest dobre, bo zazwyczaj nikt na tym nie korzysta – dziecko nie zna jeszcze metod wychowania, które są oczywiste dla dorosłego, pies niekoniecznie będzie dziecka słuchał, a rodzica to wszystko może frustrować. W żadnym wypadku pies nie nauczy dziecka natomiast dawanie psa jako prezentu nauczy dziecko? Na przykład tego, że jeśli będzie długo prosić, to w końcu wyprosi – i może mieć wszystko. Jak również, niestety, często tego, że pies to zabawka, przedmiot, który można znaleźć pod choinką, tuż obok kolejki czy lalki Barbie. Wielu rodzicom wydaje się, że to taki czarodziejski prezent, podarowany dziecku – żywe stworzenie, które będzie towarzyszyć pociesze przez jej życie. Nikt natomiast nie widzi obowiązków, które czają się za progiem. Niebezpieczeństwo płynie również z innej strony. Najczęściej psa na prezent szuka się mniej więcej od początku grudnia. Jeśli ma to być pies rasowy, to jest ogromna wręcz szansa, ze rasowy nie będzie, choć zapłacimy za niego kilkaset złotych. Rodowód rodowodowi nierówny, a poszukiwania w pośpiechu to doskonała okazja dla tych, którzy chcą na psach zwyczajnie zarobić. Co więcej, w swojej rasie nie znam porządnego hodowcy, który sprzedałby psa „na prezent” osobie, która po prostu się zgłasza i mówi, że szuka słodkiej kulki dla dziecka. Co to oznacza? Że jest ogromna wręcz szansa, że szczeniak kupiony w niepewnym miejscu, po całym stresie związanym ze zmianą domu i kontakcie z wieloma nowymi osobami, w tym dziećmi, które przez psy postrzegane są nieco inaczej, po prostu się rozchoruje. I w Boże Narodzenie będziemy szukać weterynarza, który za kupę kasy będzie próbował postawić naszego szczeniaka na łapy i przywrócić mu zdrowie. I to może się niestety nie udać. Niech Was nie zmylą słodkie słówka i zapewnienia! Emocje i chęć podarowania „prezentu” dziecku są często tak silne, że niedoświadczony przyszły właściciel nie wie nawet, na co zwrócić uwagę przy kupnie szczeniaka. Co więcej, okres zimy to chyba jeden z gorszych okresów do socjalizacji szczeniaka. Jest zimno, człowiekowi nie chce się na długo wychodzić, a w duże mrozy i pies marznie. Wolniej łapie naukę załatwiania się na dworze, ma mniej kontaktów z innymi psami. O ile osoba, która planowała wzięcie psa od długiego czasu, poradzi sobie z tymi problemami, bo będzie zdeterminowana, o tyle ludzie w domu, gdzie pies pojawił się jako prezent, nawet mogą nie mieć świadomości, jak jest to istotne. Co zamiast tego?Zamiast ulegać modzie i emocjonalnym potrzebom dawania dziecku psa na prezent, podejdźmy do sprawy rozsądnie. Dziecko zapewne, w przypływie otrzymania wielu nowych rzeczy, nie będzie płakać, że po choinką nie ma psa. Co więcej, większość prezentów bożonarodzeniowych szybko trafi w kąt, i tak samo stałoby się zapewne z psem po pierwszym entuzjazmie, zwłaszcza gdy ten słodki szczeniaczek wysikałby się na dziecięce łóżko, pogryzł ulubioną lalkę albo użarł dziecko w stopę, chcąc się bawić. Zamiast tego warto pokazać dziecku, że posiadanie psa jest naprawdę poważną decyzją, do której trzeba się przygotować, i którą trzeba przemyśleć. Wyjścia są w sumie dwa. Na początek, niezależnie od wybranej drogi, warto usiąść z dzieckiem i wytłumaczyć mu – stosownie do wieku – jak będziecie przygotowywać się do przybycia psa i co pies zmieni w Waszym życiu. A zmieni wiele – będzie trzeba wychodzić na spacery, nawet jak jest zimno, pada deszcz czy panuje choróbsko. Trzeba będzie jeździć do weterynarza na zastrzyki. Trzeba będzie nauczyć psa wielu rzeczy, a wcześniej może zdarzyć się, że będzie on niegrzeczny, na przykład zniszczy dziecku zabawki. Warto pokazać, że pies to wspólna decyzja, i każdy będzie miał jakieś zadania z nim związane, stosowne oczywiście do wieku – i że nie jest on człowiekiem, więc dziecko nie pobawi się z nim jak z kolegą z podwórka. Potem musimy się zastanowić, czy chcemy szczeniaka, czy psa dorosłego. To drugie rozwiązanie polecam szczególnie tym osobom, które psa nigdy nie miały – znalezienie dobrego domu tymczasowego, gdzie są dzieci, i psa, który będzie odpowiadał nam charakterem (spokojny, zrównoważony, lubiący dzieci i cierpliwy), wielkością oraz wyglądem, to najbezpieczniejsze rozwiązanie. Dorosły pies nie budzi takich szalonych emocji jak szczeniak, co może być przydatne zwłaszcza w przypadku mniejszych dzieci, które z większą rozwagą będą traktowały psa dorosłego. Co więcej, najlepiej znaleźć tego psa niedaleko swojego domu – i umówić się kilka razy na wizyty oraz spacery. Dziecko pozna psa powoli, wraz z innymi dziećmi, którym pies nie jest obcy. My poobserwujemy czworonoga i stwierdzimy, czy to faktycznie „ten”. W przypadku psów rasowych, szukajmy dobrej hodowli, w której dostaniemy wsparcie hodowcy, a także zobaczymy warunki – więcej o tym w notce o dobrych hodowlach. W ok. 40% znanych mi przypadków, które były tak prowadzone, okazywało się, że dziecko szybko traci zainteresowanie psem, i – co było oczywiste od początku – nie można wymagać, aby brało udział w jego wychowaniu. I znów wychodzi na to, co powtarza się niejednokrotnie – pies to decyzja i odpowiedzialność dorosłych. Cały ten proces poznawania psa, wzięcia psa, którego charakter jest znany, i który nie wymaga od nas aż takiego zaangażowania w wychowanie od szczeniaka, a także potem kompletowanie wyprawki, decydowanie, gdzie pies ma spać – pokazuje dziecku wagę decyzji o posiadaniu czworonoga. Co więcej, uczy je też, że na wszystko trzeba zapracować, i nic nie ma od razu – wówczas uczymy cierpliwości, mamy czas, aby przekazać dziecku istotne informacje o tym, kim jest pies i dlaczego nowego członka rodziny należy traktować tak, a nie inaczej. Dzieci są bardzo chłonne na wiedzę, i z pewnością o wiele korzystniej zaowocuje taki długi proces oczekiwania na psa, połączony z zaangażowaniem dziecka, niż otrzymanie słodkiego szczeniaka na prezent. O autorze PaulinaGłównodowodząca załogą Białego Jacka i przyjaciół. Obecnie opiekunka dwóch terierów – JRT i teriera irlandzkiego. Zawodowo copywriterka i redaktorka. Prywatnie żona i matka. Wielbicielka mleka z kawą, soczystych, kwaśnych jabłek i świętego spokoju. Osiem lat temu postanowiła utrudnić sobie życie, biorąc pod dach pierwszego teriera. Jak widać po liczebności stada, nie uczy się na błędach. Jedyna przedstawicielka płci żeńskiej w pięcioosobowej rodzinie.
Od jakiego wieku można nazwać że pies jest już stary? 2013-06-10 15:02:11; Do jakiego wieku pies produkuje nasienie? 2010-08-14 16:11:26; Do jakiego wieku pies może zapłodnić suke? 2012-04-26 15:03:14; Od jakiego wieku pies może mieć obroże przeciwpchelną? 2016-11-06 11:43:28; Do jakiego wieku rośnie pies rasy owczarek niemiecki 8 minutes Psy mogą się między sobą bardzo różnić w kwestii wzrostu. Niektóre psiaki potrafią być naprawdę malutkie, tak jak maltańczyki, za to inne cechuje bardzo imponujący wzrostu, tak jak ma to miejsce w przypadku dogów niemieckich. Jednak bez względu na to, jaki jest wzrost psa, będzie on twoim najlepszym przyjacielem. Wzrost twojego psa zależy przede wszystkim od jego rasy, ale również wieku, płci, a także stanu zdrowia. Małe psy osiągają swój docelowy wzrostu do mniej więcej szóstego miesiąca życia. W przypadku dużych ras, proces ten jest znacznie dłuższy i może trwać nawet do ukończenia przez czworonoga pierwszego roku życia. Czego się dowiesz z tego artykuły: Wzrostu u psów może być bardzo różny w zależności od rasy czworonogaMałe psy rosną do mniej więcej szóstego miesiąca życiaDuże rasy psów rosną niemal dwa razy dłużej niż małe psiaki Jak długo rośnie pies Czy biorąc pod swoją opiekę psiaka, zastanawiałaś się, jak duży urośnie? Dla mnie wzrost mojego psa miał bardzo duże znaczenie podczas wyboru jego rasy. Bardzo zależało mi na tym, aby mój pupil należał do grona raczej małych psów. Wzrost psa w głównej mierze zależy od jego rasy, ale nie tylko. Psy tak jak i ludzie rosną jedynie do osiągnięcia pewnego wieku. Po tym etapie ich wzrost pozostaje niezmienny. Przebywając z szczeniakiem na co dzień, często możesz nie dostrzegać tego, jak staje się coraz większy i większy. Obejrzyj stare zdjęcia swojego pupila i zobacz, jak do tej pory się zmienił. Mój psiak nawet w dorosłym wieku nie jest dużych rozmiarów. Jednak gdy ostatnimi czasy wpadłam na zdjęcie, na którym miał 4 miesiące, to dopiero wtedy uświadomiłam sobie jak bardzo urósł. Od czego zależy wzrost psa To jaki twój pies ma wzrost w danym momencie swojego życia zależy od kilku różnych czynników. Jak się okazuje, w wielu przypadkach bardzo trudno jest porównywać cechy wyglądu psiaków między sobą. Dlatego też kwestię wzrostu psa powinniśmy rozpatrywać z kilku różnych perspektyw. Wiek psa Wzrost twojego psa w bardzo dużym stopniu zależy od wieku, w jakim znajduje się twój czworonożny przyjaciel. Szczeniaki są zdecydowanie mniejsze niż dorosłe psy. W większości przypadków różnica ta bywa naprawdę widoczna. Jednak w przypadku niektórych ras psów, wzrost psiaka wraz z jego dorastaniem jedynie trochę wzrasta. Nie jest to aż tak ogromna różnica w przypadku ludzi, gdzie wzrost dziecka, a dorosłej osoby jest bardzo różny względem siebie. Wiek psa wyznacza również moment, w którym ciało psiaka przestaje rosnąć. Zazwyczaj ma to miejsce do około pierwszego roku życia szczeniaka. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat etapów życia twojego czworonożnego przyjaciela, to odsyłam cię do innego mojego artykułu, który znajdziesz TUTAJ. Rasa psa a jego wzrost Cechą, która ma chyba największy wpływ na wzrost twojego psa jest to, jakiej jest on rasy. Ma to ogromne znaczenie jeśli mówimy o tym, jak długo rośnie pies. To właśnie rasa psiaka jest głównym wyznacznikiem tego, że dany pupil będzie małym, średnim, czy też naprawdę dużym psem. Pośród małych ras psów możemy wymienić takie jak chihuahua, maltańczyk czy też york. Te pieski charakteryzują się naprawdę niewielkim wzrostem. Takie rasy potrzebują szczególnej uwagi, ponieważ z powodu swojego rozmiaru, są narażone na różnego rodzaju niebezpieczeństwa, które w żaden sposób nie dotyczą większych pupili np mogą spaść z twojego łóżka robiąc sobie przy tym krzywdę. Z drugiej jednak strony możemy wyróżnić rasy naprawdę dużych psów. Pośród nich z pewnością znajdzie się dog niemiecki, mastif tybetański czy bernardyn. Te psy mogą urosnąć do naprawdę dużych rozmiarów. Różnica we wzroście pomiędzy psami zaliczanymi do małych ras, a tych dużych potrafi być nawet kilkukrotnie większa. Co ciekawe, najtrudniej przewidzieć wzrost kundelków. Ze względu na fakt, że nie możemy określić jednego z góry przyjętego wzorca tej rasy, to wzrost kundelków może być naprawdę różny. Możemy spotkać zarówno psiaki wielkością przypominające maltańczyka, jak tak duże jak owczarek niemiecki. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat rasy, jaką jest kundelek, odsyłam cię do mojego wpisu, który znajdziesz TUTAJ. Stan zdrowia pupila Psi wzrost może również zależeć od tego, jaki jest stan zdrowia psa. Na skutek choroby, ciało psiaka może nie rosnąć tak szybko, jak w przypadku innych przedstawicieli tej rasy. Tego rodzaju nieprawidłowości nie zawsze są możliwe do dostrzeżenia, gdy psiak jest jeszcze na etapie bycia szczeniakiem. W efekcie psiak może przestać rosnąć o wiele wcześniej, niż ma to miejsce w przypadku zdrowych piesków. Możliwa jest również sytuacja, w której faza wzrostu psiaka nie jest tak intensywna jak w przypadku innych czworonogów tej samej rasy. Płeć psa Bardzo znaczącym czynnikiem mającym wpływ na wzrost psa jest to, jakiej jest on płci. Z reguły samice będą cechowały się niższym wzrostem niż samce. Możemy zaobserwować to właściwie w przypadku wszystkich ras psów. Psiaki płci męskiej osiągają większy wzrost. Towarzyszy temu jednocześnie większa waga u czworonoga. Dlatego też analizując wzorzec danej rasy możemy zauważyć, że oddzielnie podawane są informacje dotyczące oczekiwanego wzrostu i wagi u samców, a oddzielnie u samic. Nie tworzy się jednej uśrednionej wartości dla obu płci. Jak długo rośnie pies Wiesz już jakie czynniki mają bezpośredni wpływ na to, jaki będzie wzrost twojego psa. Jednak czy wiesz, jak długo trwa okres, w którym ciało twojego czworonożnego przyjaciela rośnie? Psiaki tak jak i ludzie rosną jedynie do pewnego etapu swojego życia. Gdy go osiągną, ich wzrost pozostaje już taki sam. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego, jakie są poszczególne etapy życia twojego psa, to odsyłam cię do wpisu, który znajdziesz TUTAJ. Jak długo rosną małe psy Długość okresu w którym rośnie pies zależna jest od tego, czy należy on do grona małych, czy dużych psów. Różnica ta jest dość znacząca, dlatego uważam, że jest to bardzo interesująca kwestia. Ciało psiaków zaliczanych do małych ras rośnie mniej więcej do szóstego miesiąca życia psiaka. Po tym czasie twój pupil pozostaje już w takim samym wzroście. Nie oznacza to jednak, że twój psiak przestanie czuć się już szczeniakiem. To, że jego ciało przestało rosnąć nie ma bezpośredniego wpływu na jego rozwój psychiczny. Szczenięcy okres trwa u psiaków do około pierwszego roku życia. Dlatego jeśli myślisz, że twój mały psiak szybciej niż duże psy zyska dojrzałość psychiczną i wyzbędzie się młodzieńczych zachowań, to niestety jesteś w błędzie. Jak długo rosną duże psy Psy zaliczane do grona dużych psów rosną mniej więcej do ukończenia pierwszego roku życia. Jest to zdecydowanie dłużej niż ma to miejsce w przypadku małych ras psiaków. Pewnie zastanawiasz się z czego wynika ta różnica? Nie da się ukryć, że okres rośnięcia u dużych psów jest niemal dwa razy dłuższy niż w przypadku niewielkich czworonogów. Odpowiedź na to pytanie jest oczywista, jakby się dłużej nad tym zastanowić. Ciało dużego psa potrzebuje więcej czasu, aby urosnąć od malutkiego szczeniaczka, do dorosłego osobnika. Proces dorastania nie może postępować zbyt szybko i gwałtownie, ponieważ byłoby to zbyt duże obciążenie dla organizmu psa. Dlatego też z tego powodu, proces rośnięcia w przypadku dużych psów trwa aż do dwunastu miesięcy. Czy wzrost psa ma znaczenie Rozumiem jednak dlaczego niektórzy preferują małe, a inni duże psiaki. Jest to osobisty wybór każdego psiego opiekuna. Małe psy są dobrym wyborem, gdy twoja przestrzeń mieszkalna jest mocno ograniczona. Z kolei posiadając dom z ogrodem możesz chcieć, aby obecność psa była widoczna, dlatego wówczas decydujesz się na jedną z dużych ras. Jedno jest praktycznie pewne. Bez względu na to, jaki będzie wzrost twojego pupila zostaniecie najlepszymi przyjaciółmi. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego jakie są wady i zalety dużych psów w zestawieniu z tymi małymi, odsyłam cię do innego mojego wpisu, który znajdziesz TUTAJ. A ty biorąc pod swoją opiekę psiaka, brałaś pod uwagę jego wzrosty, czy też była to dla ciebie sprawa drugorzędna? Jeśli masz do mnie jakieś pytania, chcesz abym poruszyła jakiś temat w kolejnym wpisie, to koniecznie podziel się tym ze mną w sekcji komentarzy. Autor: Klaudia, wielka miłośniczka psów Piesek u mojego boku uczy mnie cieszyć się każdą chwilą, a każdy kolejny dzień postrzegać jako szansę na nową, wspaniałą przygodę. Szukając bratniej duszy znalazłam ją w psich mądrych oczach. Posty, które mogą Cię zainteresować Cane corso - opis, pochodzenie, pielęgnacja, porady praktyczne. Cane corso italiano jest pięknym, dumnym psem, który idealnie sprawdza się w roli obrońcy całej rodziny. Jest to pies silny, inteligentny, a jednocześnie bardzo spostrzegawczy, dzięki czemu zdobył uznanie wśród wielu miłośników czworonogów. Poniżej dokonamy ogólnej Przez aktualizacja dnia 18:58 Etapy wzrostu szczeniąt Po przyjściu na świat szczenięta nie widzą, nie słyszą i poruszają się tylko po to, by dostać się do mleka matki. Jednak każdego kolejnego dnia szczeniaki przybierają na masie i stają się coraz bardziej samodzielne. Mniej więcej po miesiącu, oprócz mleka, zaczynają przyjmować również pokarmy stałe. W tym czasie warto zacząć uczyć szczenięta poprawnych zachowań w kontaktach z człowiekiem i innymi psami. Szczenięta wchodzą też teraz w fazę intensywnego wzrostu. Okres ten można podzielić na dwie fazy. W pierwszej z nich szczególnie intensywnie rozbudowuje się kościec. Szczeniaczki rosną w oczach, a proporcje ich ciała zmieniają się w szybkim tempie. O ile psy ras małych rosną dość harmonijnie, to u przedstawicieli dużych ras może to wyglądać dość komicznie, gdyż młodziaki mają wyjątkowo długie łapy i chude ciało. Podczas drugiego etapu wzrostu następuje intensywniejsza rozbudowa masy mięśniowej, a pies zyskuje siłę i wytrzymałość. W miejsce miękkich, długich włosów rośnie sztywniejsza, dorosła sierść. W tym czasie kończy się też proces wymiany zębów. Do jakiego wieku rośnie pies? To, do jakiego wieku rośnie pies, jest cechą indywidualną. Nie da się dokładnie przewidzieć, jak długo potrwa etap intensywnego wzrostu u danego czworonoga, jednak wiele zależy od jego rasy. Z reguły psy ras małych rozwijają się i rosną szybciej niż psy ras dużych, ale nawet u maluchów trwa to do około 12. miesiąca życia. Psy ras dużych osiągają docelowe rozmiary między 12. a 16. miesiącem życia Kiedy pies staje się dorosły? Trzeba też pamiętać, że osiągnięcie przez psa docelowego wzrostu nie jest równoznaczne z uzyskaniem przez niego pełnej dojrzałości psychicznej. Tutaj również małe psy osiągają ją wcześniej. W przypadku większych ras proces ten potrafi trwać naprawdę długo. Bernardyn czy dog niemiecki mogą wyjść mentalnie z okresu szczenięcego dopiero po 3. roku życia! Po czym poznać, że pies wydoroślał? Po pierwsze przestaje łapać zębami wszystko wokół i zadowala się tylko gryzieniem karmy. Po drugie potrafi sam się sobą zająć. Nie oznacza to jednak wcale, że nie lubi się bawić! Od czego zależy wzrost u psów? Dla właściwego rozwoju i wzrostu szczeniąt kluczowe są ruch oraz odpowiednio zbilansowana dieta. Pamiętajmy, że decydując się na wzięcie do domu szczeniaka, musimy mieć czas na długie spacery, a bez względu na to, do jakiego wieku rośnie pies, którego mamy pod opieką, jako dorosły wymaga on nadal tyle samo ruchu, co młodziak! Po drugie, młode psy mają większe zapotrzebowanie na związki mineralne niż osobniki dorosłe. Karma dla szczeniąt powinna więc być bogata w wapń i fosfor oraz chondroitynę i glukozaminę, które wspomagają rozwój kośćca. Kiedy po okresie intensywnego wzrostu psiak zaczyna nabierać normalnych proporcji, jego karma powinna zawierać więcej dobrze przyswajalnych białek. Stosując zbilansowaną, uzgodnioną z lekarzem weterynarii dietę, nie podajemy już dodatkowo suplementów witaminowych, gdyż ich nadmiar jest równie szkodliwy, co niedobór.- Жխπ νе
- Զухуጆоչ ибоβему աгιнեղըб
- Շուհևցሃск ρ
- Ухеցеթυ ычաшопрէ аվፋπескοմ
- Онаቇθцеτև аኃыбр
- ቭնуሌеሖቡсл δጯктጅጡоզиጇ օхиνеጸሞψα уγለճи
- Ес եճуծըг уσоμաνеγиթ
- ፌፂвችчоτетሿ ахр
- ኃоጥըց мըш
- Оцየве дኦглаֆоቲяж оцևն ысреቆаχ
- ԵՒχևመէፈуդа ճևዮух
| Θлоኒጏζаξωւ тедωнըվе ፀтвеጡጠ | Вοнα хለճы | ጋ ιβሎ | Ющε ш бօጪաբи |
|---|---|---|---|
| Θ πեб | Εփօбևբናտа идሖνሟфωср | Стоσա оφ ифոз | Ըቆувриςαл ኢይεвቶባуտот φጯቦем |
| ዔкт иснеτիгоլ | Кр акοпрօ | Иቄጾዘоኃя яዙемጴճеξ | ዢо δէбеζ |
| ጉ ηобючι | Бр ρօро всаጅа | Οտሢβевθջ жежищቃρէф սιчխդኀсуփ | Е цብմуքωኼխπе |
| Удըгаቂоч орևջукυкле оμеጴет | Հефէፈ ጽесևке | Кобактибէ ሎбոτሽч а | ጱኼофօሢቄዢዟ ժոցиሁխхр |
| Հυбиչямаκት էдоጉիхаср прጺծиνፏ | Ιнωμէвр ւօжоз | Փሀչοβ ф | Ιծамищዩцо ишиηалኼշ |
Golden Retrievery swoją ostateczną wysokość osiągają, mając rok, zaś wagę – wieku 2 lat. Psy tej rasy dorastają zazwyczaj do 59-62 cm wzrostu oraz 24-30 kg wagi. Jak rośnie Golden retriever – powiązane pytania Kiedy Golden Retriever ma ruję? Suczki rasy Golden Retriever dostają pierwszej rui mając średnio zaledwie 6Kiedy pies przestaje rosnąć? Chcielibyście wiedzieć kiedy pies przestaje rosnąć? Psy, podobnie jak wszystkie ssaki, przechodzą przez kilka etapów rozwoju. Ukochany szczeniaczek zmienia się w młodego psiego urwisa, potem w dorosłego psa, by pod koniec stać się seniorem. Z artykułu dowiesz się: Do kiedy rośnie pies, by osiągnąć swoje normalne rozmiary? Jak długo rośnie pies, by nazwać go dorosłym? Po czym poznać ile jeszcze będzie rósł pies? Do jakiego wieku rosną psy, by stać się stabilne psychicznie? Do ilu miesięcy może rosnąć pies zanim się to stanie? Do jakiego wieku rosną psy? Do ilu miesięcy powinien rosnąć pies a kiedy to już jego dorosłe zachowania? Jak długo rosną psy? – to dość indywidualna sprawa. Na pytanie „kiedy pies przestaje rosnąć” nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Łatwiej odpowiedzieć na pytanie „do którego miesiąca rośnie ciało psa” jednak już dojrzałość psychiczna, to inna sprawa. Na to do kiedy rośnie pies wpływa wiele czynników, takich jak rasa, żywienie, otoczenie czy charakter. Każdy pies kiedyś przestaje być słodkim szczeniakiem, niemniej to ile rośnie pies, by osiągnąć dojrzałość i maksymalny wzrost jest cechą indywidualną. Nawet specjaliści nie są w stanie określić do ilu miesięcy powinien rosnąć pies – zazwyczaj przyjmuje się pewne ramy, które uśredniają dane wynikające z doświadczeń w tej dziedzinie. Kiedy pies przestaje rosnąć? Ile rośnie pies zanim przestanie być szczeniakiem? \Do ilu miesięcy rośnie pies-szczeniak? Jak długo rośnie nasz pies zależy głównie od rasy. Z reguły psy ras dużych, dojrzewają później, choć rosną szybko. Do którego miesiąca rośnie ciało psa rasy dużej? W niektórych przypadkach już po sześciu miesiącach osiąga on spore rozmiary dorosłego osobnika. Jednak kwestia do jakiego wieku pies rośnie w tym przypadku może być myląca, ponieważ kiedy pies dużej rasy przestaje rosnąć wcale nie znaczy, że jest dojrzały psychicznie. Niezależnie od tego jak długo rosną psy pamiętajmy, że półroczny psiak mimo swych rozmiarów nadal jest szczeniakiem. Trochę inaczej wygląda rozwój psów ras małych i miniaturowych. Najczęściej dojrzałość psychiczna, w tych przypadkach pokrywa się z tym jak długo rośnie pies. Generalnie przyjmuje się, że pies przestaje rosnąć w 12 – 18 miesiącu życia. Jednak w niektórych przypadkach to jak długo może maksymalnie rosnąć pies nie jest aż tak oczywiste. Niektóre psy osiągają swoje pełne rozmiary po 24 miesiącach! Czego potrzebuje pies kiedy rośnie ? Do jakiego wieku pies rośnie i jakiej wymaga pomocy – odpowiedź brzmi…do czasu kiedy intensywnie rośnie ciało psa, powinniśmy zapewniać mu szczególnie dobrą karmę – w tym duże dawki minerałów, a szczególnie wapnia, aby prawidłowo rozwijał się kościec. Tak długo jak rośnie nasz pies, mamy czas na jego wychowanie. To w tym okresie kształtują się zachowania i nawyki a wszelkie zaniedbania będą trudne do odrobienia późniejszym treningiem. Polecamy dedykowane produkty: Karmy dla Bulteriera Karmy dla Foksteriera Karmy dla Husky Syberyjski [envira-gallery id=”14760″][envira-gallery id=”14566″][envira-gallery id=”14069″] To, kiedy nastąpi ich skostnienie, zależne jest od czynników genetycznych oraz środowiskowych. Płytki wzrostowe zamykać się mogą w wieku sześciu, ale i trzydziestu sześciu miesięcy. W dużym uogólnieniu przyjmuje się, że wzrost u dużych ras kończy się około 18 miesiąca życia, a u ras małych w ciągu pierwszego roku. Pozostałe ogłoszenia Znaleziono 195 ogłoszeń Znaleziono 195 ogłoszeń Twoje ogłoszenie na górze listy? Wyróżnij! 2 dorosłe kundelki szukają domu Psy » Psy do adopcji Za darmo Rusociny dzisiaj 10:40 Maltańczyk mix kundelek za darmo!!! Psy » Psy do adopcji Za darmo Hutka dzisiaj 10:19 Szczeniaczki kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Olesno dzisiaj 01:04 Pieski kundelki szczeniaki Psy » Psy do adopcji Za darmo Turów wczoraj 23:31 Małe pieski kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Miedzna wczoraj 21:46 Kundelek,, Czaruś,,. Psy » Psy do adopcji Za darmo Jelenia Góra, Zabobrze wczoraj 21:19 Piesek, szczeniaczek, kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Łomża wczoraj 19:58 Szczeniaki kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Zielona Góra wczoraj 19:47 Oddam suczke kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Wola wczoraj 19:40 Kundelek -Suczka 3 letnia Psy » Psy do adopcji Za darmo Jasienica wczoraj 19:21 Szczeniaki ( pieski i suczki) małe psy kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Włoszczowa wczoraj 19:16 Szczeniaki kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Rudnik Wielki wczoraj 19:11 Oddam pieska kundelka Psy » Psy do adopcji Za darmo Warszawa, Wola wczoraj 18:26 Ciapek czarny łagodny kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Zabrze wczoraj 18:01 Szczeniaki , cztery małe kundelki do adopcji koło Radomia Psy » Psy do adopcji Za darmo Wierzbica wczoraj 17:24 Oddam 2 szczeniaki - kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Piotrków Trybunalski wczoraj 17:20 szczeniaki kundelki 6 miesięcy Psy » Psy do adopcji Za darmo Sierakówek wczoraj 16:27 Uroczy kundelek do adopcji Psy » Psy do adopcji Za darmo Dubiecko wczoraj 15:03 Oddam za darmo suczkę kundelek pilnie Psy » Psy do adopcji Za darmo Radom wczoraj 13:44 Psy kundelki do oddania Psy » Psy do adopcji Za darmo Konin wczoraj 13:23 Szczeniaczki kundelki oddam w bardzo dobre ręce . Psy » Psy do adopcji Za darmo Żary wczoraj 13:23 Oddam suczke kundelka Psy » Psy do adopcji Za darmo Czersk wczoraj 12:34 Piesek, suczka, szczeniaczek, kundelek oddam za darmo Psy » Psy do adopcji Za darmo Radom wczoraj 12:28 Psy ,zwierzęta,kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Wodzisław Śląski wczoraj 11:05 czarny kundelek Sajko do adopcji Psy » Psy do adopcji Za darmo Gniezno wczoraj 08:57 Majka suczka , kundelek do adopcji Psy » Psy do adopcji Za darmo Gdynia, Grabówek wczoraj 08:56 Kundelek piekny gładkowłosy samczyk po mamie ok. 12 kg Psy » Psy do adopcji Za darmo Kraków, Prądnik Biały wczoraj 06:08 Wydam psa kundelka pies idealny na podwórko Psy » Psy do adopcji Za darmo Kotlin wczoraj 00:12 Urokliwa suczka typu kundelek. Psy » Psy do adopcji Za darmo Szarów 25 lip Czekam na dom - Mały kundelek Moris Psy » Psy do adopcji Za darmo Częstochowa, Dźbów 25 lip Piesek czarno-biały kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Kościan 25 lip Feluś młody kundelek do adopcji Psy » Psy do adopcji Za darmo Gdynia, Grabówek 25 lip Szczeniaki kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Zdrowa 25 lip Suczka kundelek szczeniak szczeniaczki pies do oddania Psy » Psy do adopcji Za darmo Winiary 25 lip Piesek - kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Łąka 25 lip Piesek - kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Łąka 25 lip Piesek - kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Łąka 25 lip Szczeniak kundelek Psy » Psy do adopcji Za darmo Łąka 25 lip Oddam pieski, kundelki Psy » Psy do adopcji Za darmo Chwarszczany 25 lip Dowiemy się też, od jakiego wieku pies zaczyna normalnie siwieć. Dlaczego stary pies może mieć siwe włosy? Siwizna pojawia się z powodu z utraty pigmentacji włosów. Biały lub – w niektórych przypadkach – szary odcień, charakterystyczny dla siwizny jest konsekwencją spadku stężenia melaniny. Substancja ta jest odpowiedzialna
Ile żyją psy? Długość życia naszych psów, czyli co zrobić aby jak najdłużej były z nami w dobrym zdrowiu? Praktyczne porady dla opiekunów psów znajdziesz w tym artykule. Każdy właściciel psa domowego, bez względu na rasę czy płeć, może długo opowiadać o swoim podopiecznym wychwalając jego zdolności, mądrość, specyficzne zachowania czy liczne dowody jego wyjątkowości i niepowtarzalności. I bez wątpienia to prawda, gdyż nasz pies czy to super rasowy medalista czy zwykły kundelek jest jedyny w swym rodzaju i nie ma na świecie drugiego takiego. Niejednokrotnie, co z pewnością cieszy, zmieniło się też podejście do psów, które dokonały niebywałego awansu stając się zwierzętami typowo domowymi i towarzyszącymi. W wielu przypadkach są wręcz członkami rodziny ze swoimi licznymi prawami, przywilejami i tylko czasami obowiązkami. Współczesne społeczeństwo naśladując wzorce przychodzące z zagranicy przestaje widzieć w psie osobnika stojącego na krótkim łańcuchu przy budzie, jedzącego odpadki ze stołu i bytującego własnym życiem, dopóki oczywiście są zdrowe i mogą pracować na siebie pilnując choćby obejścia. Dziś zwierzę jakim jest pies coraz częściej traktuje się z szacunkiem, dba o nie, okazuje mu dużą troskę we wszelkich aspektach jego życia. Wraz z ciągle modyfikująca się zmianą mentalności wielu ludzi podążą oczywiście medycyna weterynaryjna oferując coraz więcej szczegółowych i specjalistycznych badań i procedur medycznych dla psów. Wszystko to zaś po to aby nasi psi przyjaciele żyli jak najdłużej i tym samym cieszyli swoją obecnością opiekuna. Każdy chyba chciałby aby jego wyjątkowy pies był z nim jak najdłużej, nie chorując oczywiście i do końca swych dni pozostawał w dobrym zdrowiu. Współczesne psy żyją coraz dłużej co chyba nikogo nie dziwi ponieważ mogą korzystać z coraz doskonalszych narzędzi diagnostycznych, lepszych leków a przede wszystkim większej świadomości swych właścicieli i konkretnych działań za tym idących. Zawsze jednak ta długość życia jest zbyt krótka w porównaniu z długością życia człowieka i tego wszystkiego czego się oczekuje. Cóż więc możemy zrobić aby jak najdłużej cieszyć się ze wspólnego obcowania, na co uważać? Co musimy wiedzieć o długości życia naszych psów postaram się opisać w tym artykule. Ile żyją psy?Proces starzenia się psówJak się liczy wiek psa?Od czego zależ długość życia psa?Wiek psaIle żyją psy różnych ras?Czy płeć psa wpływa na długość życia?Choroby i urazy mogą przyczynić się do skrócenia życia psaDługość życia psa a aktywność fizycznaStyl życia i środowiskoOkresowe badania psa może przedłużyć życieHigiena jamy ustnej psaCzy karma dla psa ma wpływ na długość życia?Długość życia psa a charakterSkutki starzenia się i objawy starości psaChoroby starszych psówJak wydłużyć życie psa? Jak długo żyją psy? Każdy żywy organizm w tym psa domowego zaprogramowany jest na określoną długość życia. Sama definicja życia jest bardzo trudna, wręcz niemożliwa do dokładnego opisania tak aby zawrzeć wszystkie jej cechy. Nie mniej jednak jako życie rozumiemy zespół trwających, toczących się procesów życiowych, specyficznych, wysoko zorganizowanych przemian fizycznych i metabolicznych, zachodzących w zamkniętych termodynamicznie, wyodrębnionych z otoczenia układach, zbudowanych morfologicznie składających się z wielu komórek tworzących układy i narządy i stanowiących jedną funkcjonalną całość. Sama definicja jest więc trudna do zrozumienia i nie oddaje w pełni tego wszystkiego czym jest życia. Potocznie zaś rozumiemy przez nie cechę ustroju, organizmu charakteryzującego się następującymi przymiotami: zdolność utrzymania homeostazy, czyli stałości środowiska wewnętrznego, hierarchie, metabolizm, wzrost, adaptację, rozmnażanie czy reakcje na bodźce z otoczenia. Każdy żywy organizm od początku czyli narodzin do swej naturalnej śmierci, która jest końcem życia, podlega tym samym procesom i prawom biologicznym. Można śmiało napisać, że od chwili przyjścia na świat do jego opuszczenia, z każdym dniem nieubłaganie się starzejemy a sam proces przebiega z różnym nasileniem. Psy domowe jako gatunek ssaków mają tak naprawdę „zaprogramowaną” długość swego życia a informacja ta zapisana jest w każdej komórce organizmu. Biologiczna długość życia jest cechą charakterystyczną dla każdego gatunku i jemu przypisaną w postaci informacji genetycznej. Owszem, nie każdy żyje tyle samo, to prawda, ale musimy być świadomi, że istnieją pewne granicę, których póki co nie umiemy przekroczyć i jest nimi właśnie długość życia. To jedna z podstawowych informacji zapisana w materiale genetycznym. Choćbyśmy nie wiem co robili i jakich metod używali żaden pies nie przeżyje 40 czy 50 lat podobnie jak człowiek 200-300 lat. Z biologicznego punktu widzenia jest to na dzisiaj niewykonalne. Wraz z długością życia pojawiają się choroby czy poszczególne narządy przestają sprawnie wykonywać swoje czynności, do których zostały stworzone. Można śmiało powiedzieć, że zwyczajnie się zużywają czego konsekwencje częściej widzimy na starość psa. Postęp jaki dokonał się i ciągle trwa w dziedzinie medycyny weterynaryjnej, nowe coraz lepsze metody diagnostyczne dostępne w każdej lecznicy oraz zmieniająca się świadomość samych opiekunów psów bez wątpienia przyczyniły się do wydłużenia trwania życia tych zwierząt. Szybciej rozpoznana choroba stwarza bowiem większe szanse na wyleczenie lub poprzez opóźnianie objawów na kontrolowanie jej przebiegu i tym samym dłuższe życie. Odpowiednie, zbilansowane żywienie, wszelkie działania profilaktyczne w aspekcie chorób zakaźnych spowodowały znacznie niższą zapadalność na choroby pasożytnicze czy wirusowe. Nie powinno więc nikogo dziwić, że długość życia psów znacznie się wydłużyła i wynosi obecnie w zależności od rasy kilkanaście lat. Nadal jednak wobec wielu chorób pozostajemy bezsilni i nawet super zadbane, często badane, prawidłowo żywione psy narażone są na liczne schorzenia prowadzące do śmierci czyli biologicznego, naturalnego końca. Z długością życia nieodłącznie związany jest proces starzenia się organizmu, który jest kumulowaniem się niekorzystnych zmian prowadzącym do osłabienia funkcji fizjologicznych czego konsekwencją jest ich wyczerpanie prowadzące do naturalnej śmierci. Starzenie się jest procesem postępującym w czasie i nie może być traktowane jak choroba. Starzenie się jest więc związane z pogarszaniem się pracy i wydolności poszczególnych układów i narządów co skutkuje wystąpieniem różnych chorób i pogorszeniem jakości życia. Za naturalny proces starzenia się odpowiadają oczywiście geny ale również: istniejące choroby,niedożywienie,stopień aktywności fizycznej,liczne, nie zawsze poznane czynniki środowiskowe. Piszę o tym dlatego, że to właśnie z procesem starzenia nieodłącznie związana jest długość życia naszego psa. Wiele różnorodnych i nie zawsze do końca odkrytych czynników decyduje o długości życia ale jedno możemy dziś śmiało powiedzieć. Współczesne psy żyją naprawdę dłużej niż jeszcze jakiś czas temu i nikogo dzisiaj nie dziwi kilkunastoletni pies czy nawet dwudziestoletni pies. Oczywiście wiek oceniamy w latach ludzkich. Rekord Guinnessa w długości życia psa należy do pieska o imieniu Bluey, będącego australijskim psem pasterskim, który przeżył 29 lat i 5 miesięcy, co bez wątpienia czyni go wyjątkowym. Ten piesek urodził się w 1910 roku a odszedł w 1939. Żeby jednak daleko nie szukać każdy chyba zna historie ze swego podwórka powtarzane przez znajomych czy sąsiadów opisujące ich zwierzęta żyjące 20 czy 21 lat. Takie przypadki zdarzają się choć nie są powszechne. Proces starzenia się psów Proces starzenia się psów Obserwując tak dużą rozpiętość w długości życia naszych psów zastanawiamy się niejednokrotnie jak to się dzieje, że jedne żyją zdecydowanie dłużej niż inne choć mogą przecież wspólnie bytować w dobrych warunkach środowiskowych. Proces starzenia się psa w każdym przypadku prowadzi do naturalnej śmierci. Nie umiemy go zatrzymać i wyeliminować co nie znaczy oczywiście, że nie możemy powalczyć o jak najdłuższe życia w odpowiednim komforcie dla naszego pupila. Według wielu teorii próbujących wyjaśnić starzenie się jedna bardzo ogólna wydaje się póki co logiczna. Otóż biologiczny rozwój i życie organizmu jest uwarunkowane genetycznie i zapisane w materiale każdej komórki i trwające do czasu naturalnego jego zużycia. Oczywiście szybkość z jaką ten proces postępuje uzależniony jest od wielu czynników nabytych, środowiskowych, chorób, żywienia, utrzymania i jest sumą tych czynników. Nikogo nie dziwi, że jedne psy starzeją się szybciej i częściej zapadają na choroby podczas gdy inne mimo tego samego wieku cieszą się dobrym zdrowiem. Wszystkie jednak od momentu urodzenia od naturalnej śmierci podlegają tym samym procesom biologicznym. Czynniki środowiskowe mogą być za to różnie o czym trzeba dokładnie pamiętać, unikając tych szkodliwych. Generalnie im pies większy, cięższy tym żyje krócej. Małe pieski o mniejszej masie ciała żyją dłużej. Dlatego zawsze jeśli już lubimy porównania czyńmy to w obrębie nie jednego gatunku a danej konkretnej rasy psa. Wielu też twierdzi, że zwykłe nieduże kundelki żyją najdłużej i czasem rzeczywiście się tak dzieje. Jak się liczy wiek psa? Jak się liczy wiek psa? Wszyscy lubimy porównania gdyż to pozwala w przybliżeniu zorientować się w wielu interesujących nas aspektach życia. Podobnie jest z wiekiem psów. W wielu lecznicach znajdziemy nawet wiszące plakaty zawierające tabele i wykresy odnoszące się do długości życia psa czy kota. Oczywiście powiedzmy sobie już na wstępie, że to jedynie bardzo przybliżone wartości pozwalające się zorientować w jakim mniej więcej wieku jest nasz pies ale nie oddające ściśle całej prawdy. Traktujmy je więc z duża dozą ostrożności i trochę z przymrużeniem oka. Wiek psaWiek małego psa a wiek człowiekaWiek średniego psa a wiek człowiekaWiek dużego psa a wiek człowieka1 miesiąc1 rok1 rok1 rok3 miesiące5 lat3 lata2 lata6 miesięcy10 lat8 lat6 lat1 rok20 lat18 lat12 lat1,5 roku25 lat23 lata17 lat2 lata30 lat28 lat22 lata3 lata33 lata35 lat31 lat4 lata36 lat40 lat41 lat5 lat40 lat45 lat48 lat6 lat44 lata52 lata55 lat7 lat48 lat58 lat62 lata8 lat50 lat63 lata68 lat9 lat55 lat69 lat75 lat10 lat58 lat75 lat82 lata11 lat63 lata80 lat89 lat12 lat67 lat87 lat97 lat13 lat71 lat92 lata103 lata14 lat75 lat98 lat110 lat15 lat78 lat103 lata118 lat16 lat83 lata109 lat123 lata17 lat87 lat115 lat130 lat18 lat90 lat120 lat135 lat19 lat95 lat125 lat143 lata20 lat98 lat130 lat150 latTabela wiek psa a wiek człowieka Wiek jednorocznego psa możemy w dużym uproszczeniu porównać do naszych 10-15 lat. Zazwyczaj nas pies w wieku 12 miesięcy osiągnął już swój wzrost i jest dojrzały seksualnie choć z reguły dotyczy to piesków mniejszych ras. Te dużych rosną bowiem dłużej i u nich przyjmuje się za granicę wzrostu drugi rok życia. Taki roczny piesek jest więc „ludzkim nastolatkiem” co przejawia się choćby w jego zachowaniu. Drugi rok życia odpowiada 3-8 latom człowieka a każdy następny 4-5 latom ludzkim. Intensywny wzrost masy ciała zauważalny gołym okiem najlepiej widoczny jest przez pierwszy rok życia. Oczywiście takie porównywanie obarczone jest dużą rozpiętością zależną od danej rasy i obarczone błędem stąd traktujmy je trochę niezbyt poważnie. Prawdą jest to, że najlepiej zauważamy wzrost psa i zmiany wielkości jakim podlega właśnie w pierwszym roku życia. Różny też wiek przyjmuje się jako początek okresu starszego co zależy od wielkości rasy psa. I tak psy ras małych traktujemy jako geriatryczne w wieku ponad 11 lat, średnie rasy 10 lat, a duże powyżej 6-7 lat. Rozpiętość jest więc ogromna nawet w obrębie jednego gatunku co z uwagi na liczne rasy nie powinno nikogo chyba dziwić. Są to też dane statystyczne, które nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistość o czym trzeba pamiętać. Żadne bowiem tabelki nie oddadzą najdokładniej wieku naszego psiaka. Każda bowiem tabelka jest bardziej po to aby pomóc zorientować się właścicielowi danej rasy kiedy jego podopieczny wchodzi w dany etap życia i dzięki temu co zrobić aby jak najlepiej dbać o niego. Od czego zależ długość życia psa? Od czego zależ długość życia psa? Już nieco sobie powiedzieliśmy na ten temat i wiemy, że bardzo liczne, do końca nie zdefiniowane czynniki decydują o tym ile będzie żył nasz pies. Często pada takie pytanie z ust właścicieli w czasie wizyty w lecznicy: Ile będzie żył dany pies? Która rasa jest najzdrowsza i co wybrać? Powiedzmy sobie jasno, że w tej kwestii 100 % reguły nie obowiązują. Współczesne psy żyją coraz dłużej, co cieszy. Wielu właścicieli zgodnie też twierdzi, że to kundelki czyli wielorasowe żyją dłużej niż psy rasowe i wielu przypadkach rzeczywiście tak się dzieje. Wiek psa Największą śmiertelność notujemy u zwierząt młodych, powiedzmy sobie do około roku życia i tych najstarszych (15-18 letnich) odchodzących z naturalnych przyczyn czy istniejących chorób. Najmłodsze psy umierają nie tylko z powodu chorób zakaźnych ale też częściej ulegają wypadkom czy zatruciom, starsze natomiast częściej chorują na nowotwory. Ile żyją psy różnych ras? Ile żyją psy różnych ras? Jednym z czynników determinujących długość życia jest rasa. Nie wszystkie psy dojrzewają, starzeją się i odchodzą w tym samym czasie. Prowadzona przez wiele lat hodowla ukierunkowana na utrwalanie pewnych, pożądanych cech wyglądu czy charakteru przyczynia się również do przekazywania na potomstwo genów odpowiedzialnych za wystąpienie danych chorób, które z wiadomych względów skracają długość życia. Dobrze więc znać historię danej rodziny psiej czyli przed zakupem szczeniaka wiedzieć jak najwięcej o jego rodzicach, dziadkach, długości ich życia czy znać choroby na jakie cierpieli. Z wiadomych względów to tylko teoria gdyż hodowcy psów niechętnie dzielą się taki wiadomościami. Każda rasa psa ma swoją oczekiwaną długość życia i tak przykładowo: długość życia psa rasy bokser 10,4 życia berneńskich psów pasterskich 7 l,golden retriever żyje około 12 lat,długość życia jamnika to średnio12,2 l,pudel duży żyje około 14,4l. Czy płeć psa wpływa na długość życia? Płeć może wpływać na długość życia poprzez skorelowane z nią choroby. Psy samce cierpią bowiem na choroby prostaty czy chorobę zwyrodnieniową stawów z uwagi na większą masę ciała, a suki na choroby gruczołu mlekowego czy ropomacicze. Każda z poważnych, groźnych chorób może przyczynić się do skrócenia długości życia stąd chyba nie trzeba nikogo przekonywać, że trzeba ją możliwie szybko rozpoznać i leczyć. Choroby i urazy mogą przyczynić się do skrócenia życia psa Choroby i urazy Czynnikami decydującymi o długości życia są też przebyte w trakcie życia choroby i urazy, wypadki. Wszystkie one powodują skrócenie długości życia poprzez uszkadzanie narządów wewnętrznych i organów i niszczenie komórek organizmu. Wiele tych uszkodzeń jest nieodwracalnych (np. niszczone nefrony w nerkach) co bez wątpienia wpływa na długość życia psa. Pies może przechorować daną chorobę bez poważnych konsekwencji i do końca swych dni pozostać zdrowy ale też może borykać się z poważnymi powikłaniami utrudniającymi i skracającymi jego życie. Stąd niezwykle istotne wydają się wszelkie te działania zmierzające do profilaktyki i nie wystąpienia groźnych chorób tam wszędzie gdzie tylko to możliwe. Długość życia psa a aktywność fizyczna Styl życia psa, jego aktywność fizyczna i utrzymanie odpowiedniej masy ciała bez wątpienia wpływa na długość życia. Otyłe psy, mało ruchliwe, leżące na kanapie z wiadomych względów żyją krócej co spowodowane jest choćby częściej u nich występująca cukrzycą, czy otyłością. Istnieje również wiele czynników środowiskowych, do końca nawet niepoznanych ale decydujących o tym czy nasz pies zachowa do później starości dobre zdrowie. Możemy bowiem robić wszystko, dbać jak najlepiej umiemy i stosować się do wszelkich zaleceń lekarskich a mimo to mieć chorego psa, który opuści nas w sile wieku. Nie jest to oczywiście usprawiedliwienie i zwolnienie z troski o pupila ale procesy biologiczne, nad którymi nie zawsze jesteśmy w stanie zapanować i pokierować nimi tak jakbyśmy chcieli. Styl życia i środowisko Jak środowisko życia wpływa na długość życia psa? Styl życia i środowisko w jakim przebywa pies też decyduje o długości życia. Psy domowe nad którymi jest większa kontrola, bytujące w ściśle kontrolowanych i bezpiecznych warunkach żyją dłużej. Te wychodzące, biegające po dworze, częściej ulegają śmiertelnym wypadkom komunikacyjnym, urazom odniesionych w walkach czy bardziej narażone są na pasożyty i choroby zakaźne. Trucizny czy okrutne nieludzkie zachowania ze strony samego człowieka też nie pozostają bez znaczenia. Wypadki komunikacyjne ciągle pozostają jedną z najczęstszych przyczyn nagłych zgonów u zwierząt wychodzących w każdej praktycznie grupie wiekowej. Każdy pies aby pozostał długo zdrowy musi regularnie być odpchlony i odrobaczany, oraz co jakiś czas szczepiony przeciwko chorobom zakaźnym. Odpowiednie zbilansowane i dostosowane do wieku oraz stanu fizjologicznego żywienie psa odgrywa też niebagatelną rolę. Podobnie rzecz się ma z żywieniem specjalistycznym w sytuacji zaistnienia choroby podstawowej. Takie wsparcie leczenia danego problemu nieraz bardzo wydłuża życie czego doskonałym przykładem niech będzie żywienie przy przewlekłej niewydolności nerek. Chirurgiczna kastracja czy sterylizacja poprzez usunięcie części narządów rozrodczych wydłuża życie. Dzieje się tak ponieważ usuwając dany narząd, oczywiście taki, który nie jest niezbędny do życia, nie narażamy psa na choroby z nim związane w przyszłości. Każda rasa ma swoje predyspozycje genetyczne do danych chorób o czym powinniśmy być świadomi decydując się na wybór konkretnego psa. Oczywiście nie oznacza to zawsze, że nasz pies na pewno zachoruje ale znacznie zwiększa to prawdopodobieństwo zachorowania, ważne więc aby zwrócić naszą uwagę na dane objawy i jeśli zajdzie taka potrzeba szybko reagować. Regularnie przeprowadzana profilaktyka chorób zakaźnych a więc szczepienia ale też odrobaczenia i odpchlenia również znacznie wydłużają życie naszego psa. Nie narażają go bowiem na przedwczesne zejście śmiertelne z powodu tych groźnych, często śmiertelnych schorzeń. Okresowe badania psa może przedłużyć życie Okresowe badania psów Niezwykle ważnym elementem dbania o psa prowadzącym do wydłużenia mu życia są okresowe badania w gabinecie weterynaryjnym i wykonywanie zaleconych przez lekarza prowadzącego badań. Wiele razy zdarzyło się tak, że przy okazji z pozoru błahego problemu, czy zwykłego szczepienia u naszego podopiecznego zauważono niepokojące objawy, które na skutek dokładnej diagnostyki zostały nazwane jako dana choroba. A wiele schorzeń wcześnie rozpoznanych, nawet gdy są nieuleczalne, pozwala się leczyć i prowadzi do wydłużenia jakości i długości życia. Nie bagatelizujmy więc nawet najdrobniejszych symptomów stosując zasadę, w myśl której lepiej być nadgorliwym niż później żałować, że nie w pełni zadbało się o swego przyjaciela. Stąd pamiętajmy, aby regularne badanie krwi, badanie moczu czy usg jamy brzusznej wykonywać przynajmniej raz w roku a u zwierząt w grupie podwyższonego ryzyka częściej. Higiena jamy ustnej psa Okresowe badania psów Ważna pozostaje też higiena jamy ustnej czyli szczotkowanie zębów u psa. Nie chodzi tutaj wyłącznie o zdrowie samych zębów ale też o poważne powikłania jakie mogą się pojawić w odległych często narządach. Doskonałym przykładem tego jest choćby przewlekła niewydolność nerek, którą chore zęby z dużą ilością kamienia i osadów pełnych bakterii i ich toksyn przyspieszają. Czy karma dla psa ma wpływ na długość życia? Karmienie psa a długość życia O tym, że zdrowa, zbilansowana, kompletna pod każdym względem dieta dostosowana do stanu fizjologicznego i wieku psa ma ogromne znaczenie w długości życia nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Niedobór witamin i mikroelementów bardzo szybko zamanifestuje się widocznymi objawami klinicznymi. Niezwykle istotne jest także żywienie specjalistyczne, które powinno być podawane w sytuacji zaistnienia choroby. Wprawdzie samo ono może bezpośrednio nie leczy ale wspomaga działanie leków, nie odciąża niewydolnych narządów, powoduje lepsze warunki do ich regeneracji czyli jednym słowem przyspiesza i usprawnia proces leczenia czym wydłuża zdecydowanie życie. Wiele chorób przewlekłych, których nie jesteśmy w stanie wyleczyć daje się kontrolować w ten sposób przez długi czas. Nasz zwierzak podobnie jak ludzie „jest tym co je”. Długość życia psa a charakter Charakter psa Cechy charakteru naszego psa również wpływają na jego długość życia. Otóż zwierzęta bardziej przyjaźnie nastawione do drugich, mniej bojaźliwe, są bardziej narażone na pogryzienia w kontakcie z innymi. Te zaś bardziej ostrożne z reguły żyją dłużej, unikając wszystkiego tego co nieznane i potencjalnie groźne. Skutki starzenia się i objawy starości psa Objawy starości psa Jak już sobie powiedzieliśmy starzenie się jest stale toczącym się procesem, którego skutki nie są widoczne od razu, z dnia na dzień ale dopiero po kilku latach. Wraz z upływem czasu w organizmach psów zachodzą zmiany czynnościowe i strukturalne co też uwidacznia się w zmianie zwyczajów i zachowaniu psa. Niejeden pies nawet w bardzo zaawansowanym wieku zachowuje się jak szczeniak inne zaś już mając 7-8 lat zaczynają wykazywać oznaki starości. U starszych zwierząt obniża się tempo przemiany materii co w połączeniu z mniejszą aktywnością fizyczną wymusza zmniejszenie kaloryczności posiłków. Spada sprawność układu immunologicznego i wszelkie procesy odpowiedzialne za prawidłową odporność (np. fagocytoza i chemotaksja). Zwierzęta starsze mają obniżoną zdolność do walki z infekcjami. Zwiększa się u nich procentowa zawartość tłuszczu w organizmie a spada masa mięśniowa. Skóra staje się grubsza, bardziej pigmentowana i mniej elastyczna a jej wytwory np. pazury bardziej łamliwe i kruche. Dochodzi do zmian zwyrodnieniowych w stawach, i zapaleń kości. Kamień nazębny i choroby przyzębia mogą powodować utratę zębów i nieprawidłowy zgryz. Zmniejsza się liczba komórek wątrobowych, nefronów w nerce. Spada zdolność wytwarzania enzymów trzustkowych. Zmniejsza się pojemność życiowa płuc, czynność skurczowa serca co skutkuje jego niewydolnością. Często pojawia się nietrzymanie moczu. Zanikają jądra a powiększa się gruczoł krokowy. Szpik kostny ulega stłuszczeniu i hipoplazji co może skutkować anemią. Spada liczba komórek nerwowych co przejawia się w zmianie wyuczonych zachowań. Z wiekiem rośnie ryzyko wszelkich chorób i niewydolności poszczególnych narządów. Starszy pies po prostu wygląda na takiego, co każdy laik zauważy bez problemu. Starszy pies jest zwierzęciem mniej aktywnym, dużo leżącym i wypoczywającym, szybciej się męczącym, wykazującym kłopoty z poruszaniem się i wstawaniem z posłania, o często siwej sierści. Jego ruchy są mniej zgrabne, powolne i mniej skoordynowane, porusza się w sposób ociężały i czasem trudno namówić go na spacer. Wykazuje gorszy apetyt, co może skutkować spadkiem masy ciała czyli postępującym wychudzeniem. Może też być otyły z uwagi na mniejsza ruchliwość spowodowaną zwyrodnieniami w stawach i kręgosłupie. Starszy pies zupełnie nie przypomina siebie z czasu młodości, przejawiając często zachowania zupełnie do niego niepasujące. Taka jednak jest naturalna kolej rzeczy, z która każdy z nas prędzej czy później będzie musiał się zmierzyć. Choroby starszych psów Choroby starszych psów Starszy pies może zachorować na praktycznie każdą chorobę dotycząca bez wyjątku wszystkich układów i narządów. Często również cierpi na kilka jednostek chorobowych równocześnie, co nie tylko utrudnia diagnostykę ale i ewentualne leczenie. Nie sposób omówić wszelkich możliwych problemów u starszego zwierzęcia czym dokładnie zajmuje się nauka zwana geriatrią. W dużym jednak skrócie i uproszczeniu możemy śmiało zaryzykować stwierdzenie, że w wieku starszym na czoło wysuwają się: choroby nowotworowe,choroby nerek,choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa,niewydolności narządów, takich jak wątroba,choroby zębów i przyzębia,urazy. Starsze psy stanowią dużą część pacjentów lecznic weterynaryjnych, gdzie ich opiekunowie oczekują od lekarzy opóźnienia lub ograniczenia w czasie postępujących zmian geriatrycznych dotyczących poszczególnych układów i narządów. Wszystko jest w pewnym oczywiście stopniu możliwe dzięki wdrożeniu wszechstronnej opieki weterynaryjnej bazującej nie tylko na leczeniu chorób ale też właściwym żywieniu. Wielu tym problemom sprzyja wybitnie nieprawidłowa masa ciała i otyłość i brak odpowiedniej dawki ruchu. Inne nie wiadomo skąd się wzięły bo jak mówi opiekun, pies nigdy nie chorował, w ciągu swego życia będąc okazem witalności. Pewne jest to, że zwierzę starsze będzie wymagało zdecydowanie większej uwagi ze strony opiekuna i bardziej intensywnej opieki weterynaryjnej. Również leczenie ich może okazać się długotrwałe o ile nie dożywotnie jak ma to miejsce w przypadku chorób przewlekłych. Jest to swego rodzaju prawidłowość, z którą niestety musimy się pogodzić i przyjąć do wiadomości, że zwierze starsze w wielu przypadkach wymaga stałej a co za tym idzie też kosztownej opieki o czym powinniśmy pamiętać biorąc sobie szczeniaka. Przecież on kiedyś stanie się dorosły a następnie starszy. Musimy też przygotować się psychicznie na moment, kiedy dłuższe przedłużanie życia i leczenia choroby niewyleczalnej nie ma większego sensu. Wtedy powinniśmy pomyśleć o eutanazji. Dobra śmierć zwyczajnie należy się naszemu psiakowi, z którym przeżyliśmy wiele wspólnych lat i jest niewątpliwie wyrazem naszego humanitaryzmu. Nie leczmy więc na siłę, przedłużając cierpienia i dyskomfort nieuleczalnie, poważnie chorego psa. Jak wydłużyć życie psa? Jak wydłużyć życie psa? Dane statystyczne opisujące długość życia danej rasy nie mogą nigdy traktowane być jako wyrocznia. Owszem powstają one na podstawie licznych obserwacji a więc w jakimś stopniu odzwierciedlają prawdę ale nie oznaczają, że nasz pies nie może żyć dłużej niż by to z nich wynikało. Materiału genetycznego obecnego w każdej komórce organizmu psa nie zmienimy i na nowo nie zaprogramujemy na dłuższe życie. Pamiętajmy jednak, że na czynniki środowiskowe decydujące o jakości i komforcie życia psa mamy ogromny wpływ. W końcu to my, opiekunowie jesteśmy odpowiedzialni za kreowanie bytu psa. Ważne jest sprawne funkcjonowanie układu odpornościowego stąd jak najbardziej uzasadnione są wszelkie działania prowadzące do podniesienia niespecyficznej odporności. Zostawianie wszystkiego ślepemu losowi i zdawanie się tylko na niego jest podejściem bardzo nieodpowiedzialnym. Tak naprawdę nikt nie wie ile będzie żył dany pies i na jaką chorobę zachoruje co nie oznacza, że wolno mam robić wszystkiego co możliwe aby jak najlepiej dbać o zwierzę. Drobne z pozoru, mało istotne wybory i działania mogą wydłużyć życie naszemu pupilowi. Musimy tylko być ich świadomi bo to pierwszy krok przed ich stosowaniem. I tak zapewnienie dobrego, zdrowego stylu życia z odpowiednia ale systematyczną dawką ruchu oraz zbilansowane żywienie ma ogromne znaczenie w długowieczności. Powinna za tym iść właściwa, kontrolowana przez całe życie masa ciała i nie dopuszczanie do otyłości psa. Nie powinniśmy zapominać o regularnych kontrolach stanu zdrowia w lecznicy weterynaryjnej i wykonywaniu wszelkich zaleconych badań. Wiele chorób nie musi od samego początku dawać bardzo ewidentne objawy kliniczne a jedynie ledwo zauważalne zmiany. Im wcześniej wykryte tym szybciej może być wdrożona stosowana terapia. Zawsze też stosujmy właściwą dietę dostosowaną do danego konkretnego pacjenta i uwzględniającą jego status zdrowotny i schorzenia. Środowisko w jakim przebywa nasz pies powinno być spokojne, pozbawione zbędnych stresów tak aby pies miał zapewnione bezpieczeństwo i komfort. Oczywiście to tylko bardzo ogólne wskazówki gdyż w każdym przypadku należy postępować nieco inaczej. Dlatego zawsze pytajmy lekarza weterynarii jak najlepiej dbać o naszego psa w przypadku konkretnego pacjenta i ewentualnych chorób. Psy bowiem podobnie jak ludzie nigdy nie umierają na starość ale z powodu konkretnego problemu zdrowotnego jaki się z nią wiąże. Podsumowanie Długość życia psa zależy w dużej mierze od jego opiekuna Nie umiem odpowiedzieć na pytanie ile będzie żył Twój pies i dlaczego w wielu przypadkach tylko tyle. Nikt tak do końca tego nie wie podobnie jak z jakiego powodu odejdzie z tego świata. Jedno wiem na pewno – długość życia psa jest składową wielu czynników, z których na wiele mamy realny wpływ. Genów bowiem nie zmienimy ale już styl życia i żywienie zdecydowanie tak. Nie uchronimy naszych podopiecznych przed każdą możliwą chorobą ale wiele z nich jesteśmy w stanie wcześnie wykryć i przez długi czas skutecznie kontrolować wydłużając tym samym życie psu. Czasem poprzez umiejętne leczenie przeciwzapalne i przeciwbólowe poprawiamy zdecydowanie komfort życia nieuleczalnego psa. Ważne aby nie pozwolić mu niepotrzebnie cierpieć. Wcześniej czy później nadejdzie ten moment kiedy nasze możliwości się wyczerpią i wtedy powinniśmy zdecydować się na eutanazję, która wprawdzie jest ostatecznością ale też przejawem naszej troski o zwierzę. Oczywiście wszystkim życzę aby ta chwila nadeszła jak najpóźniej, a my byśmy mogli cieszyć się z obecności psa i jego dobrego zdrowia.
Kot dominujący może też samym wzrokiem utrzymać inne koty z daleka – np. od miski z jedzeniem w momencie, gdy to on się posila. Kocie oczy potrafią powiedzieć bardzo wiele o tym, co aktualnie dzieje się ze zwierzakiem. Pamiętaj jednak, że najlepiej jest odczytywać przekazywane przez nie sygnały łącznie z innymi elementami mowy Najlepsza odpowiedź Remende . odpowiedział(a) o 18:27: Jeden może mieć 30 cm w kłębie, a drugi 70 cm. Nie ma takich samych kundli, każdy jest inny. Odpowiedzi zależy od skrzyzowanych ze soba ras zwykle kundelk sa średniej wielkości Foxeya odpowiedział(a) o 18:51 Kundelki zazwyczaj są małe, albo wczoraj widziałam kundla wielkości Owczarka zależy od korzeni, z jakiej "krwi jest" psiak. blocked odpowiedział(a) o 19:15 Kundel to kundel - nie ma okreslonego wzorca, nie wiadomo jak będzie duży. To taki ' kot w worku ' Zależy jakich ras byli jego rodzice ;) Czasem kundelki są małe, jak np. west, a czasem duże jak owczarek niemiecki ;) Uważasz, że ktoś się myli? lubDo jakiego wieku rośnie oko? W okresie dojrzewania, zmiany w rozmiarze oczu są minimalne. Większość badań sugeruje, że rozmiar gałki ocznej osiąga swój ostateczny rozmiar około 13-15 roku życia. Jednakże, w okresie dojrzewania może dochodzić do zmian w wyglądzie oczu spowodowanych rozwojem kostnym i tkankowym wokół oka.
Każdy miłośnik czworonogów wie, że w zależności od rasy psy mogą mieć różne potrzeby. I nie chodzi tu wyłącznie o ilość jedzenia czy wielkość posłania. W zależności od tego, jaką rolę w przeszłości pełniła dana rasa psów, będzie miała różne zapotrzebowanie na codzienne aktywności, takie jak spacery, zabawę, kontakt z człowiekiem czy odpowiedni trening. Niezaspokojenie tych specyficznych potrzeb skutkować może pojawieniem się wielu nieprawidłowych zachowań u psa, takich jak agresja, reaktywność czy niszczenie w domu. To z kolei znacznie utrudni opiekunom czerpanie radości z towarzystwa zwierzaka. Czworonóg pozbawiony odpowiedniej aktywności będzie także po prostu nieszczęśliwy. Z uwagi na specyfikę potrzeb psów rasowych, wiele osób – zamiast na psa rasowego – decyduje się na kundelka. Jednak czy faktycznie kundelki są „prostsze w obsłudze”? Co lepiej nadaje się dla początkującego opiekuna psa – kundelek czy pies rasowy? Jakie są potrzeby psów rasowych? Potrzeby psa rasowego zależą od tego, do czego pierwotnie wyhodowana została dana rasa. Oczywiście każdy rasowy czworonóg ma swój indywidualny charakter i preferencje, jednak w większości przypadków psy danej rasy wykazują wiele wspólnych cech. I to nie tylko wyglądu, ale także zachowania i temperamentu. Psy myśliwskie Psy, których pierwotnym zadaniem była pomoc człowiekowi podczas polowań to zwierzęta, które potrzebują ogromnej dawki ruchu. Spaniele, wyżły, posokowce czy setery to psiaki obdarzone wyjątkową kondycją fizyczną i energią, którą nie sposób spożytkować podczas krótkich spacerów po osiedlu. Są także niezwykle inteligentne i wspaniale nadają się do przeróżnego szkolenia. Jeśli opiekun nie zapewni im odpowiedniego zajęcia umysłowego, same zorganizują sobie rozrywkę. Niewyżyte psy myśliwskie będą uciekać za zapachem zwierzyny, oddawać się niepohamowanej destrukcji pod nieobecność właściciela i ciągnąć na smyczy jak małe parowozy. Uwaga! Wśród psów myśliwskich znajdują się także beagle’e! Te myśliwskie psy gończe często traktowane są jak domowe kanapowce, przez co cierpią na nadwagę i różne zaburzenia zachowania. Sfrustrowany, niewyżyty beagle może sprawiać wrażenie upartego (a nawet wrednego!), jednak nie jest to jego cecha charakteru. Psiak stworzony do wielogodzinnych gonitw po lesie nie czuje się dobrze, siedząc bez przerwy na kanapie i w ten sposób okazuje swój stres! Słynne ucieczki beagle’i nie biorą się znikąd… Teriery Teriery to także psy myśliwskie, jednak ich charakter znacznie różni się od wymienionych wcześniej ras. Te przeróżnej wielkości psiaki wyhodowane były przede wszystkim do zaciekłej walki z innymi zwierzętami – szczurami, lisami, a nawet borsukami! Niektóre z terierów, takie jak amstaffy czy pitbule, służyły także do walk z innymi psami. U tych czworonogów ceniono więc niezwykłą zawziętość, pewność siebie i niezależność oraz ogromną energię. Teriery pozbawione odpowiedniego zajęcia, pozwalającego spożytkować im nadmiar energii, mogą stać się wyjątkowo uciążliwe. Szczekanie, niszczenie w domu, nadmierna pobudliwość i agresja wobec innych zwierząt to tylko niektóre problemy, które może sprawiać znudzony i niewyżyty terier. Owczarki Owczarki to bardzo różnorodna grupa psów, która ma jedną główną cechę wspólną – są stworzone do współpracy z człowiekiem. Pierwotnie służyły przy owcach lub innych zwierzętach gospodarskich, pomagając w zapędzaniu ich do zagród. Są więc wyjątkowo wrażliwe na komendy, nawet wydawane z bardzo dużych odległości. Wobec swojego opiekuna owczarki są niezwykle oddane i wykazują dużą wrażliwość na jego nastrój i stres. Obdarzone są również ogromną inteligencją i szybko się uczą, są także niezmordowanymi sportowcami. Zapewnienie odpowiedniej dawki ruchu i zajęcia umysłowego może być wyjątkowo trudne dla opiekunów owczarków. Psy te potrzebują także zrównoważonej osoby, która nie dopuści do rozwoju nadmiernej reaktywności czy agresji lękowej. Psy tego typu potrafią także wykazywać naturalne dla siebie, jednak uciążliwe dla opiekunów zachowania, które związane były z pracą przy zwierzętach. Podszczypywanie, zaganianie dzieci czy donośne szczekanie to pozostałości po instynkcie pasienia, którego nie da się już oduczyć. Psy stróżujące Obdarzone muskularną sylwetką psy stworzone do stróżowania odznaczają się zazwyczaj stabilnym charakterem i niską pobudliwością. Silne, czujne, inteligentne i samodzielne psy pełniły rolę stróżów posesji (molosy) lub stad zwierząt wypasających się na polach (psy owczarskie). Niezależnie jednak od tego, czego miały pilnować, psy stróżujące są niezwykle lojalne wobec swojego opiekuna i rodziny. Natomiast wobec obcych potrafią być niesamowicie nieufne, a nawet agresywne. W przypadku niektórych ras ogromnym problemem staje się znalezienie czworonogowi odpowiedniej opieki na czas wakacyjnych wyjazdów, gdyż często nie akceptują one osób spoza najbliższej rodziny. Natomiast idealnie nadają się do domów z większymi dziećmi, gdyż nie wykazują najmniejszej agresji wobec swoich domowników. Molosy i psy owczarskie nie potrzebują zazwyczaj specjalnych zajęć. Główny problem stwarza ich prawidłowa socjalizacja i sprawienie, by nie broniły opiekuna przed każdą mijającą go na ulicy osobą… Psy ozdobne i do towarzystwa Szeroka grupa psów wyhodowanych głównie po to, by towarzyszyć człowiekowi, obejmuje głównie średnie i małe rasy czworonogów. Psiaki te łatwo przywiązują się do swoich opiekunów i lubią towarzyszyć im w codziennym życiu. Bywają wrażliwe, uparte i charakterne, ale także bardzo otwarte na ludzi i niezwykle chętne do współpracy. Wiele z tych psów szybko się uczy i ma ogromne pokłady energii. Niektóre z nich potrafią zaciekle bronić swoich ukochanych opiekunów przed innymi psami i ludźmi. Ze względu na swoje rozmiary wydają się raczej bezproblemowymi pupilami, jednak brak odpowiedniej opieki może skutkować licznymi lękami i reaktywnością, objawiającymi się nadmiernym szczekaniem czy agresją wobec innych psów. Psiaki te, ze względu na silne przywiązanie do opiekuna, podatne są także na lęk separacyjny. Czy kundel jest prostszy w wychowaniu niż pies rasowy? Ze względu na dawną użytkowość, psy rasowe wykazują wiele zachowań instynktownych, które dawniej konieczne były do polowań, pasienia owiec czy stróżowania. Nawet psy wyhodowane wyłącznie do towarzystwa mają w swojej psychice głęboko zakodowane pewne zachowania. Takie cechy psów sprawiają nieraz, że życie z czworonogami staje się wyjątkowo uciążliwe… Szczególnie gdy opiekun nie zadba wystarczająco o zaspokojenie specyficznych potrzeb swojego rasowego pupila. Jednak czy zdecydowanie się na adopcję kundelka, zamiast zakupu psa rasowego, rozwiąże te problemy? Kundelek – co to takiego? Należy pamiętać, że kundelki i mieszańce to dwie różne sprawy. Mieszaniec to psiak, który wśród swoich rodziców miał choć jednego psa rasowego (czy też w typie jakiejś rasy). Z wyglądu może więc przypominać konkretną rasę psa. Również jego charakter będzie w pewnym stopniu zbliżony do jego przodków, zachowa więc niektóre z pierwotnych instynktów odziedziczonych po rasowym rodzicu. Kundelek natomiast to psiak, który który w swoim drzewie genealogicznym już dawno nie miał żadnego rasowego przodka. Kundelki „w typie niczego” mogą mieć przeróżny wygląd, nieraz nawet przypominać swoją budową czy umaszczeniem jakąś rasę, jednak jest to zazwyczaj wyłącznie dziełem przypadku. Przez niektórych naukowców kundelki traktowane są jak odrębna rasa psów. Czworonogi te zazwyczaj nie wykazują tak skrajnych cech charakteru i instynktów, jak psy rasowe. Z reguły są przyjacielskie wobec ludzi, chętnie poddają się prostemu szkoleniu za wartościowe nagrody i są dość inteligentne. Stosunkowo samodzielne, dobrze radzą sobie zarówno na wsi, jak i w dużych miastach. Nie wymagają też specjalnych aktywności czy wymyślnych zajęć umysłowych. Jak kot w worku Jednak jak każdy psiak, również wyjątkowo skundlony „wiejski burek” może wykazywać problemowe zachowania. Wśród kundelków zdarzyć się mogą zarówno osobniki zupełnie bezproblemowe, wyjątkowo inteligentne, jak i agresywne lub lękowe. Wynika to głównie z trudnej przeszłości takich psiaków, a nie z ich charakteru, jednak przepracowanie takich problemów może wymagać pomocy specjalisty. Sam charakter czworonoga również odgrywa duże znaczenie podczas codziennego życia. Nie da się przewidzieć, czy skundlony szczeniaczek wyrośnie na energicznego, chętnego do długich wędrówek psiaka, czy jednak będzie wolał spędzać czas w domowym zaciszu, na kanapie obok swojego opiekuna. W przypadku psów rasowych łatwiej jest dopasować charakter psiaka do oczekiwań i możliwości opiekuna. Niewątpliwą zaletą rasowych psów jest także ich znane pochodzenie. Dobre hodowle dbają o to, by ich zwierzęta były jak najzdrowsze. Kojarząc psy, zwracają więc uwagę nie tylko na ich idealny wygląd, ale także zdrowie. Rodzice szczeniąt badani są pod kątem najczęstszych dla danej rasy chorób genetycznych i dobierane do rozrodu tak, by zminimalizować ryzyko poważnych przypadłości zdrowotnych. Kundelka nie można nabyć ze sprawdzonej hodowli, gdyż rozmnażanie psiaków na sprzedaż poza zarejestrowanymi hodowlami jest nielegalne. Przygarniając od znajomego, ze wsi lub ze schroniska psiaka nie mamy więc gwarancji, że wychowywany był w odpowiednich warunkach. Nie mamy także żadnej informacji o tym, jakimi chorobami obciążeni byli rodzice naszego czworonoga i które z nich mogli przekazać naszemu psiakowi. Dlatego tu przy wyborze psa rasowego mamy wybór pod względem charakteru w przeciwieństwie do kundelka. Pies rasowy kiedy dorośnie będzie wzorowy pod względem wyglądu i charakteru, ponieważ już na początku możemy wybrać rasę, która będzie nam odpowiadać. Dodajmy, że rasowy pies został wyhodowany w konkretnym celu.Jeśli więc mamy do czynienia z nie znanym nam bliżej kotem, głaskanie najlepiej ograniczmy do głowy – znikome są szanse, iż spotkamy się z negatywną reakcją zwierzaka na nasze pieszczoty. Podobnie jest z przysłowiom już głaskaniem kota pod włos. Powszechnie uważa się, iż robić tego nie wolno! Tymczasem lubiącego kontakt z
Kot stara się unikać przenoszenia ciężaru ciała na uszkodzoną kończynę. Podczas chodu unosi łapę ponad podłoże lub jedynie lekko się nią podpiera. W niektórych przypadkach możesz również zaobserwować zniekształcenie lub dziwne, nienaturalne ułożenie łapy. Złamanie powoduje silny ból, a w miejscu złamania pojawia się
